Osteopatia to niezależna, odrębna dziedzina medycyny, która dąży do pobudzenia ogólnych zdolności człowieka do samo-regulacji i samo-zdrowienia.
Osteopata wykorzystuje swoje ręce zarówno do badania klinicznego, jak i do leczenia.
Zakłada, że relacje pomiędzy układami organizmu są tak duże, że nie można ich rozdzielać i należy oddziaływać na każde z nich.
Osteopatia dzieli organizm na trzy filary:
- strukturalny (leczenie kości, mięśni, więzadeł)
- trzewny (przewód pokarmowy, wątroba, trzustka, pęcherz)
- czaszkowy (kości czaszki oraz połączenia pomiędzy nimi).
Osteopata w wielu krajach jest specjalistą pierwszego kontaktu z pacjentem. Oznacza to, że jest zobowiązany do współpracy interdyscyplinarnej z innymi dziedzinami medycznymi. Ma obowiązek otoczyć pacjenta jak najlepszą opieką medyczną.